ÖLDÜM

Sana bu satýrlarý bir hastanenin morgundan yazýyorum sevgili
Hani bir sözünle kurþun gibi yüreðimden vurupta
Olduðum yere yýðýldýðým gün vardýya, öldüðüm gün
Sen arkaný dönüp giderken ben iþte orda can çekiþiyordum
Sen hoþçakal diliyordun, ben o hoþçakal’larda boðuluyordum
Sen kendine iyi bak diyordun, ben baktýðým her yerde cehennem’i yaþýyordum

Sana bu satýrlarýmý bir topraðýn altýndan yazýyorum sevgili
Baþ ucumda sensizliðin kuruyan çiçekleri duruyor
Ayak ucumda ise üþüyen parmak uçlarýmýn moralmýþlýðý
Sana kaldýðým yerden devam ediyorum
Þehrin tüm kirli sularý içime boþalýyor
Dilerim þimdi için rahattýr, ferahlamýþsýndýr öldüðüme benim

Sana bu satýrlarýmý kalbimi söküp gittiðin yerden yazýyorum
Hani ’’seni seviyorum’’ seni asla býrakmam dediðin yer vardýya
Gözlerime bakýp umutlarýmý çaldýðýn dünyamý baþýma yýktýðýn yer
Bir türkümüz vardý al ömrümü koy ömrünün üstüne diye hatýrladýn mý
Ömrümü mayýnlarla paramparça edip gittiðin günün þafaðýnda
Üstüme toprak atarlarken sen o topraðýn üstünde ben ise altýnda öldüm

Ýbrahim DALKILIÇ (05/02/2013--03:05)
Sosyal Medyada Paylaşın: