Özlem kuru bir yaðmur mu anne hep dudaklarýma yaðýyor sorsam diyorum hep sormak ne aciz kelime böyle dilime yapýþýyor bir leke gibi
ince bir bulut geçiyor gözlerimden anneme sormuþtum oysa çiçekler ne güzeldir derken bir gün bizi de öpecekler mi aslýnda duymamalýsýn bunu benim çiçeðim sen deðilsin
bir gül gibi solgun ve çaresiz bir gökyüzünü andýrýyor þimdi annem oysa ben annem derken en çok seni en çok seni sayýklýyordum yoksun yoksun bir kuru yaðmur süzülen þimdi saçlarýn daðýnýk biliyorum
saçlarýn daðýnýk olmasa belki sevmeyecektim seni özgürlük diyorlar hep taným taným taným! özgürlük diyorum iþte, benim tanýmým sensin daðýnýk saçlarýn özgürlüðüm bir kuþun gölgesinde kanadým ve inan buraya kurþunlar yaðmýyor burasý sen ve senin gözlerin anne...
M.T
Sosyal Medyada Paylaşın:
Merve Taşçı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.