ölü misafir

bir gün dediler gelin

gittik, ne var ne yoktu bu þehirde
sürüklendi bir nehir boyu
eteklerinde yaðmurlar taþýyan kadýn,
söyle, nasýl gittiysen sessizlikle beraber

kafamýn içi diyordu kuþlar, yalnýzlýkla dolu
dedim söyleyin,
baðýrýn.

hepsi, hepsi susup gitti

bu þehirde ne kalmýþtý ki
ölen bir ben miydim yoksa

birden
durdu kuþ ve baðýrdý

mutluydum söylenecek tek þey buydu
dedi ki, yalnýzlýk güzel ama ölmeyeceðim

sustum,
susmaktan baþka, neyi vardý ki yalnýzlýðýmýn

durdu tekrar kuþ,
baðýrdý!

gürültüsü...


mutluydum baþka ne isteyebilirdim ki
bir kuþ benim kadar ölüyorsa

ama durdu bir ayna
yaðmurlar ince bir kýþ gibi
döküldü

suretimden yalnýzlýk toplayan ihtiyar
tütün kokusu gibi seyreksin dedi

saçlarýma dokundum,
korkum asarken kendini

hayýr dedim hayýr
ben bir çocuðum...
yalnýz deðil!


Merve Taþçý /28 Ocak 2013



Sosyal Medyada Paylaşın: