-gün ortasýnýn ýssýz sahilinde, korkulu bir rüya seansýdýr-
konu: sen ve Ýstanbul. son yeþil yapraðýmý da, çürütmüþ olacaksýn ki yüreðimde ne zaman soluk almaya kalksam, sensizlik damlýyor içime. bu kuraklýk biliyorum, belli ki ön habercisidir kýyametimin vahada seraba dönüþüdür, daðlarýmýn sönmeyen ateþinin.
þimdi..., Ýstanbul’a aðlýyorum senin gözlerinle, acaba ona neler olacak. masallarýn “bir yokmuþ” una yazýlýrken Üsküdar, “bir varmýþ” içinde kaybolacak mý Salacak.
/hayra alamet olsun, bulut üstünde olta sallayan bir çocuk var kýz kulesini eteðinin ucundan ya da seni, belki o çocuk yakalar/
* * *
-yazýlamayan þiirlerin dumanýnda, yüreðim islenirken bil ki—
konu: sen ve sensizlik. çocuksuz salýncaklarý, rüzgârlarýn sallandýrdýðý bir gecede ilk yazdýðým þiir düþüyor aklýma, uçuþan bir etek üzerine. üç-beþ kiþiydik belki daha da çok, hepimiz hayli küçüktük en güzel þiiri kim yazacak diye, ne de güzel dövüþmüþtük.
anla canýmýn içi..., elimdeki boþ kaðýda dolu gözlerle bakýyor, seni görüyorum. son þiir dizeleri esir düþünce yazmayan kalemime, yangýnýmýn ortasýnda, kendimi dövüyorum.
/hiç açýk vermese de, kapýlarýn pas tutmaya aç kalmýþ kilitleri tanýdýk hecelerle dönüyor, derin mahzenlerin baský makineleri/
konu: sen ve daima sen. yani içimde öyle bir ateþ topu, dolu dizgin yol alýrken beynime renklerim çýldýrýyor, en bilmediðim danslarýn çýlgýn figürlerinde. bunun sonrasýnda artýk, ne yapmak istediðini bilmez masumiyet attýðý her adým bir baþka firar, her sonuç kendi kendine cinayet.
sabret..., tam ortasýndan kaçýp, en uzak noktasýna düþeceðim dünyamýn. enlem ve boylamýn “hiç” kalacak o sýnýrsýz duvarý, “esas kýz” ý sen olunca, korkulu rüyalarýmýn.
/birazdan patlayacak içimdeki bütün güneþler, çok iyi biliyorum milyonlarca yýldýz olacaðým hepsi de sen, þimdi bunu bekliyorum/
Cevat Çeþtepe
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.