þehir; yak ýþýklarýný yüzünü çevirme benden
karanlýktan çok korkarým, gülemem aydýnlýðý görmeden
oysa ýþýklarýn sönme vakti çoktan gelip geçmiþtir
okunan kitaplarýn son sayfalarý koparýlmýþ yerlerinden
Üsküdar ‘ýn çatý katlarýnda tozlu zeminlere serilmiþtir.
yýldýzlar bile kýz kulesinden saklanýrlar bu saatlerde
son vapurlar demir atmýþlardýr artýk, iskelelerde.
sen bize bakma, tercihimizi sert alkolden yana koyduk
okuyacak kitaptan önce , seviþecek yataklarýmýzý serdik
son sayfalarýný kitaplarýnise , hiç yýrtmak istemiyorduk.
þimdi bir balkon sefasý, saçlarýn uçuyor sanki rüzgardan
görüyoruz ki bir baþka ýþýðýn, söndü haberi geliyor adalardan.
ilk martýlar son çýðlýklarýnýn en tatlý düþlerindeyken
ve bitmeyecek senfoniler henüz baþlamamýþ ve salon boþ
orkestra üyeleri hazýr ama maestro yerini almamýþken
bir fýsýltý ol, dol bir yol bulup gözlerimden bütün benliðime
yoksa ne þehir bir çare bulabilir , ne ölüm sensizliðime.
þehir; çýkar sesini, þarkýlarýný esirgeme benden
sessizlikten çok korkarým, dinleyemem yüreðimi seni görmeden
CEVAT ÇEÞTEPE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.