Şubat gül'ü

Gidenin ardýndan bakarcasýna
geçip gidiveren bir Þubat günü

güneþe küskün bir Þubat gül’ü
gözleri kýyýda gelecek gemilerde

bedeni ki üþüyen o telkari bedeniyle çýplak
elleri üryan düþler ayazýnda
yapraklarýnda çiyler göz kýrparken güneþe
erken sevinçlerin baharlarý çiçekleniyor
Cemrelerde

gidenlerini beklercesine dönemeçlerde
yaðmur ertesi leylak aðaçlarýnýn þenliði bile
gülümsetemezken Þubat gül’ünü
geçip giden bir Þubat günü

gözleri kýyýda gelecek haberlerde
kýyýya vuran acar dalgalarýn sesleriyle
güldüremezken yüzünü
güneþe küskün
yanaklarý ki o en çok üþüyen
ve parmaklarýnda pýrlantalar
ve sanki platin alyans misali
göz kýrpýyor güneþe
Þubat gül’ünün üzerindeki buðumsu çiyler

erken sevinçlerin baharlarý çiçekleniyor Cemre’lerde
havaya suya
toprak Cemre’ye cemre hasret topraða
Þubat gül’ü el ele göz kýrpýyorlar güneþe

salýna salýna lodosa tutulmuþuz
kýyýya vura vura zedelenmiþiz
hüzün saðanaðýnda yalpalayarak

gözlerimiz gelecek gemilerde

Yüksel Nimet Apel

1/Þubat/2013/Cuma/Ankara



Sosyal Medyada Paylaşın: