Kaybolduðun gerçektir hayat
tutulduðun bir yalanýna
ne sýðýndýðýn yalnýzlýk devâdýr derdine
ne o koca kalabalýklar,
ýsmarlama ecel düþer dile mütemadiyyen
ölmezsin heyhat!
en çok beklemek yýkar bedeni
kara soðuklarýnda hüzünlerinin
en çok kendine gelmeyeni...
yok olmak istersin boy aynalarýnda
beceremezsin, kahrolur nefes elemden
vurulur izâfi paydoslarýnda..
suskudur hayat
sus’tur tüm çýðlýklara saðýr ve aðýr
kurþun gibi mesela
susulandýr tüm ketumluklara
’hayat devam ediyor’ yalanýna inanmaktýr biraz da
zamana sunulur her acý külleri
-beyhude
kibritçi kýzýn son kibritidir
bile isteye
yakmaktýr kar kokan yarýnlarda kimliksizliðini..
acý bir sudur hayat
genze konuþlanan dua
yahut kezzap / sýzýlarýný susturan
bir çýrpýda
tek solukta
velevki
tek celsede boþarsýn tüm hayallerini
bakmazsýn ardýna
iþte o zaman
göðsüne dolar v’âhlar
gömülürsün topraða hâne-berdûþ
dualar dizilir seni bitirenlerin leþ dudaklarýna
’yazýk oldu’larla yolcularlar hayatýný
bü’yük bir gururla
demiþtim
zaman ilaç olmaz yaralara
hergün yeniden baþlar gün
kader terfi eder kedere
defnedilir ümit kara bir tabutla çaresiz...
derim hep
biz insanlar beteriz
tüketiriz zamaný harbiye
sol elden alýrýz bereketi
keseriz denize akan sularýn yolunu
gâyesiz biter’iz
b i t e r...