Gözlerim sevdaný göreli beri
ve ellerimi ýsýtmaya baþladýðýnda serçe tüylü þefkatin
kurulduðunda yüreðimin pusulasý yüreðine
tutulduðunda kalplerimiz birbirine
hayata kapandý içim
hem lâl, hem âmâ, hem saðýrým þimdi senden gayrýsýna yâr...
.. gözyaþlarýmý içen yastýðým bilir
ve sözyaþlarýmý yudumlayan ay her gece
ölürüm zaman geçmedikçe ben
kavrulurum kendi yaðýmda
susarým kör-kor fütursuz
ve kusarým yalnýzlýða âhlarýmý bir seher vakti...
ne zaman karaya bürünse an
ismin dökülür dilimden hârlýca
yanan baðrýma su niyetine
damla damla
yudumlarým sevdayý dudaklarýndan...
yaðmur
ne zaman baþlasa bize dokunmaya
can kýyýmlarýmda filizlenir umutlar
tutuþur eteði hasretin ankara’da
vuslat dans ederken bir fon eþliðinde plakta
ben seni içerim gözlerinden
sen aðlarsýn susuþlarýnda
mabedini diktiðinden beri usuma
koluma taktýðýn yalnýzlýðýn
fiyakalý bir aþk dolanýr boynuna önce
donar sanki yaþam
tel tel kýrýlýr özlem en ince yerinden
sesin dur emri verdiðinde saliselere
aþký görür dünyanýn fani gözleri
boðulurdu ayrýlýklar sevginin selinde
yokluðuna
slov hüzünler biriktirdim sessizliðimde
duruldum hasret fýrtýnalarýmdan yâr
gül ile kazýnmýþ intiharsýn bileðime
kendimi bulamadýðým çýkmaz sokaklarýmda
tüm alfabeyi sana baðýþladým
tüm harfler ’seni seviyorum’ yazýyor kaðýtlarýmda
razý oldum ölüme sensiz uyanacaðým günlerde
sýrf duymasýn aðýtlârýmý diye penceresizliðimde aðyar
yanýmda olsaydýn eðer
bilirim kýrýlmazdý beyazý düþlerimin
yoksun-luk vurmazdý gözüme rüzgârýný yaðmur öncesi
tutulmazdý ay güne
öksüz kalmazdý tutkularým
seni sevmek hayat demek
sana dair fakirse zulamdaki zamanlar
yaþam çöl olsun bana
ölümse, düðün katr-i vuslat ç’aðrýma
ki
ellerin güldü
yüreðin uçmaya hazýrlanan kelebek gibi
nereden kýrýlacaðýný bilmeyen koza
kelimelerin sönmeyen bir yangýn yeri dilinde
önce kendini yakýyorsun
sonra beni söndürüyorsun
ateþimden alýp suyuna býrakýyorsun yüreðinde beni
ben oyalanýrken býraktýðýn tesellilerle
sen yanmaya gönüllü mum gibi
alýþtýrýyorsun kendi ateþinde seni,
yandýkça ben aydýnlanýyorum
yandýkça sen eriyorsun
bitmiyorsun / biliyorsun...
... gözyaþlarýmý içen yastýðým bilir
ve sözyaþlarýmý yudumlayan ay her gece
ölürüm ben zaman geçmedikçe
yakamoz olur yalnýzlýðýn yalnýzlýðýma
tutulurum dilinde
belki bir dilek olur doðarým düþlerine
belki bir amin
sessizce beni dilediðin dualarda...