ABRA
Bu suya yazdýðým son þiirdi çünkü
tuza yatýrcaktým gözlerimi
Allahu ekber diye baðýrdý eflatun gözlü Lucifer
sýrtýnda kanlý kargýyla girdi bir melek
avuçlarýnda siyah göktaþý larvasý
narkosuz alýn dedi içimdeki tanrýyý
Ýtiraz ettim, doðmadan önceydim
Ateþin su diye þahadet parmaðýmý emdiði zamandý
Dicle ordaydý- siyah saçlý kýzlar recm edilirdi akþamlarý
Sezua" nýn iyi insanlarý söküp çýkarýrdý kalbini Ebcetin
üþürdü Lamelif- bir penguen aðlardý çocuklarýn arka bahçesinde
Herkes henüz yoktu bir fosile yüzümü vermiþtim
henüz hiç kimse yoktu, çöl öpüle bilirdi en kýzýl yanaðýndan
ne Mesih haylaz bir kurþunun içinde barut yüzlü bir adamdý
ne Magdelena kirletmiþti teninde bir havariyi masum bir öpüþle
herkes iyiydi hiç kimse yokken orda bir yerde göðün altýnda
topraðýn üstünde’ rüzgarýn önünde’ yaðmurun ardýnda
güneþ bile henüz soðukken kendi Magmasýnda
doðmadan önceydim- suya ekilirdi ibrit Kormozomlar
Herkes iyidi - bütün suç benimdi elmadaki kurdun
göðsünüzde uyuyan cesetlerin- zehrinizi akýttýðýnýz o’ an
diþlerinizin arasýnda büyüyen Küün Yeküün
herkes hep iyiydi- bendim gözleri siyah bantla kapatýlmýþ bir þehrin
sakýncalý’ siyahi’ sürgün’ þüpheli’ þerh konan uyruguna
bu yüzden yüzümü bir kadýna vermiþtim
beyazdý çünkü elleri- çiçekli bahara benzerdi o’ an zehrini bal eylemiþtim
Ýtiraz ettim hep- içimde geçen Hattuþil kuþaðýnda soðuk bir daða
orda öldürüldüm- fýrtýna tanrýsý çýkardý kalbimi göðsümden
güneye gömüldüm kartallar yemesin diye leþimi- Zeus bekledi bin yýl
yüzümü Halepde bir çocuða verdim en son- bir tek Annesi tanýdý utandým
ateþi çaldým karanlýktý sokaðýnýz’ kentiniz’ kendiniz’ gizlendiðiniz vucutlar
göðsünüzde uyuyan gölgeler kadar yorgudunuz ýssýz ve yalnýz
her birinize birerer mum býraktým...
Bu suya yazdýðým son þiirdi çünkü
tuza yatýrdým gözlerimi
Sezua sana býraktým yüzümü...
...
CC_
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.