Ben en çok sende sevdim sevmeyi, Aklýna gelebilmenin heyecanýyla geçirdim birçok geceyi. Ruhum taþtý bedenimden, ayýrarak günden geceyi, Ama ben en çok sen de sevdim sevmeyi.
Nilüfer çiçekleri açardý gözlerinde gülerken, çok severdin gülmeyi. Sen bir kere “gülüm” derdin, bülbüller sana özenirdi. Enkazlar var üzerimde, sen gülmeyi býraktýðýndan beri. Leyla’ya benzetirdin beni, ben en çok sende sevdim sevmeyi.
Vedalaþýrken koklayarak öperdin beni. En olmadýk zamanlarda yapardýn bütün deliliklerini. Aklým, yok sayarak kalbimi “o seni sevemez” dedi. Yine de, ben en çok sen de sevdim sevmeyi.
Sahi sende sevdin mi beni? Uzuvlarýnda hissedebildin mi her hücremi? Ne de olsa, ben en çok sen de sevdim sevmeyi…
Aysun ÖZER
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yurtsuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.