elimin tersinde yaðmur böceði dilekler benekler renkler içinde yeþil bir kelebek olup uçuyor bir kýsa gün gibi kuruyan ömrü bende mavi yýllar gibi geçiyor
belki bir yaðmurun en son damlasý suyun yitik nehirde yýkadýðý su ýþýkta dövülen tanrýsal sesle bir cennet güzelliðin açýlan uykusu bende derin uykular gibi geçiyor
uyuyorum uyuyoruz bulutlar kanadýnda ben bir dal olmayý seçiyorum kuþlardan o zaten kelebekti çiçeklerin tadýnda kondukça bir ülke oluyorum aþklardan acýlar saçlarýmdan rüzgâr gibi geçiyor
gerçek
ben o kentte kasabalý bir þairdim hava aðrýlarýmdan aðýr ne bilirdim birden aklýma daðlardan çýð gibi yoksulluk olup savaþ olup düþtüm kelebekler uçtu göklere küstüm gerçek yolumdan hýzar gibi geçiyor
ÖMER FARUK HATÝPOÐLU
(Ýnce, Toplum, 1997)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Faruk (ofh) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.