—her aþk/ bir kapý bulur kendine…
Bir þiir belki de
Yazsam,
Sensizlik akacak gözlerimden
Hala “seni sevdiðim” anlaþýlacak…
Oysa ben,
Her þeyden öte sevmeliyim
Seni ve seni
Belki de aþktan da öte…
Bir dokunuþ belki de
Ellerimle,
Teninden akacak yüreðim
Hala “seni kenetleniþim” görülecek…
Oysa ben,
Her þeyden öte tutunmalýyým
Seni ve seni
Belki de yaþamdan da öte…
Bir gülüþ belki de
Dudaklarýmla,
Suskunluðum buluþacak mahremiyetinle
Hala ”sana adamlýðým” akacak…
Oysa ben,
Her þeyden öte vermeliyim
Seni ve seni
Belki de kendimden de öte…
—her aþk/ bazen bir kapýda bekler-sessizce aðlayarak…
Emre onbey