Düþün! Biraz…
Yaðmura, kar fýrlatsam da
Aþk var…
Fýrlatmasam da… Yine o var
“sevmiyorum” demek,
Var ya sevmek/ biraz da,
Sonrasýnda yine aþk var…
—güzelliðin, kendine
Bak bende kendime göre seninim,
Sende kendin kadar güzelsin iþte!
Düþün! Ama çok deðil/ az,
Ben sende “sen miydim?”
Yoksa aþka yeminli miydim?
“seviyorum” diyebilmek,
Sadece yürek gýcýrtýsý,
Gökyüzü esmer bir gencin yüzündeyken…
Sende öylesin içimde… Karanlýk gibisin,
Aramaya gerek yok o senli güzelliðini,
Yalnýzlýksýn/ yoklukta bir renk olsan ne fark eder ki…
Düþün! Biraz sen olan benleri…
Emre onbey