Bizimki Sanat Deðil mi Yani?
Gavur müziðini duyunca haspa,
Diyor ki; "sanatýn vataný olmaz! "
Kendi sanatýna çekiyor raspa,
Ona deðer vermek aklýna gelmez...
Açýp da baksa ya engin özüne,
Sokar parmaðýný kendi gözüne...
Kafirin beþ para etmez sözüne
Uyar da özünün kadrini bilmez...
Öyleyse onlar da dinlesin beni,
Sanatým tarihten, sanmasýn yeni...
Elbette anlamaz bozuksa geni,
Ömür boyu baygýn, asla ayýlmaz...
Dilini kaldýrmýþ tozlu raflara,
Sonra da baþlamýþ itiraflara...
Girince aykýrý fotoðraflara,
Kendini siler de kafiri silmez...
Az uðraþýlmadý bizi bozmaya...
Çarparak, bölerek kökten çözmeye!
Çýkýnca gavurla gezip tozmaya,
Kalýr mý bir millet, elbette kalmaz...
Olmasaydý sanatýn ayrý bir yurdu;
O zaman tüm dünya ayný okurdu...
Gücü yeten olmuþ sektörün kurdu,
Sanatým onlarda hiçte yer almaz...
Herkesin sanatý kolunda taký,
Gerek yok, arama karayý, aký...
Bana gerekmiyor garbýn afaký,
Yeter ki eser ver, sanatçý ölmez...
Antalya-2013/01
TDK:
Haspa: Kýzlara, kadýnlara þaka veya alay yollu söylenen bir söz.
Raspa: Demir, tahta yüzeylerdeki boya, pas vs. çýkarmak, pürüzleri ______gidermek amacýyla kullanýlan iri diþli bir törpü...
Engin: Ucu bucaðý görünmeyecek kadar geniþ, çok geniþ...
gâvur: Dinsiz kimse, Müslüman olmayan, merhametsiz...
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.