abartsak dedim bir an þu yaðan kar gibi lâpa lâpa yaðsak ve gök üstümüze inermiþce hýzlý tersi dönmeden deniz’in yelkenler fora desek
aþaðýlardan gördüðümüz kadar yukarlardan da görsek dünyamýzý ne rezil ve ne kadar berbat düðümlenen ellerin çözülürlüðünü ertelemek bir çemberin içinde sürekli dönüp durmak atlamayý bilmemek yörüngemizden
sanki gelsen ölüm gelecek peþinden öyle koþarayak gelsen tozlar yýldýz taksa ardýna suretin hafif kýrmýzýya çalsa kaç gezegen atlamýþ gibi bin bir at tur atarken kalbinde bütün duraklarý dolaþsan yeniden varmak için gül serptiðin duraða
gelsen seni kovalayacak çoluk çocuk bu adam deli diye sanki elinde tef var, ayý oynatýyorsun bir çocuk burnunu çekerek aðlayacak baston sallayacak yaþlý kadýn koþacak topallayarak arkandan sýradan çýkacak herkes
ama hoþnutlar yerlerinden ya da öyle görünüyor vadesiyle ölenden, öldürülenden bir garip cenaze törenleri bütün evkaf orada unutulan bir þey var aslýnda kimse yerinde deðil, rütbesinde ünvanýnda
sen eksiksin bütün iþlerimde, düþümde kurutulmuþ çiçekleri seviyorum artýk pencerede bana boyun bükmüyor karýn getirdiði desenlere, güzelliklere bakýyorum ya da senin hiç geçmediðin yola savruluyor tonlarca kar
gelmezsin yollarý kar kapamýþ deðil bahanen gelecek kadar deli deðilsin
tamam sustum abartýyorum!
20.1. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.