Sanki ölmek iki dudaðýnýn arasýna sýkýþmýþ bir palavra Göz bebeklerin bedbaht uyanýþýný seyrediyor yüzüme yansýdýðýnda Zamanýn acýmasýzlýðý gibi hýzlý ve bir o kadar imkânsýzlýðým kadar Mucizesi olmayan yarýna dolaþtýn.
Sanki sevmek avuçlarýnýn nasýrý gibi iç gýcýklýyor Beni terk ediyor zaman Ve sen keyfime keder olacak kelime kadar acizsin dudaðýmda Umut gibi fakir Ve bir çocuk kadar hakir varlýðýnla dolanýyorsun içimde.
Sanki umut yeni yetme sevdalarýn tutanaðý gibi meçhul Parmaklýklarýn arasýnda kol geziyor vicdan O halde bende terk ediyorum göz bebeklerini Çünkü göz bebeklerin hikâyelerimin yazýlasý cümlesi Kapattým ve örttüm üstünü hiçliðimle geceye.
Aðlamakta gülmek kadar yalandý zaten Ruhum ki gecenin hoyratlýðýný dibe vurmuþ Ýstesem de artýk baðlanmaz gece sabaha.
Öyle ya her þey sendi bir zaman Çivit mavi sessizliðinde martýlarýn kucaðýna býraktým kendimi de.
Þimdi zaman sen de bâki ve yaþamak iki dudaðýmýn arasý kadar hoyrat Sanki Dün gibi Sessizlik gibi Uyku gibi Aðrý gibi meselâ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meryem Ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.