Yani demem o ki Ýnsanýna küsmüþ bir kent aðlýyordun vakitsizce Ýçin keder müptelâsý Dolanýp duruyorsun belli belirsiz çocuk þýmarýklýðýnda.
Dudaklarýn, içi geçmiþ bir yaranýn kabuðunu kaldýrýrken Seslendim sana! Yeni bir sabahýn ezgisinde kaybolacak hüznün Çünkü hüzün benim sol yanýmdý, onu da adýn gibi secdeye gömdüm.
Ömrün iki asýrlýk çýnar aðacý Göðe yükseldikçe çoðaldý sancýlarým gibi. Oysa ben, güç bilirdim seni Sabýr bilirdim Ve adýný çocuk bilirdim merhametinin gölgesinde.
Sahipsiz limandý soy adýn Martýlarýn kadar özgür, yurtsuzluðun kadar deniz bilirdim adýný. En çok sýrtýna kambur Avucuna nasýr Dudaðýna ezberdim. Ki ezberlemek, seni unutmak kadar acýmasýzdý Onu da yazýlacak hikâye yapraklarýna gömdüm Kapattým sonsuzluða.
Hatýrla! Ýki asýr kadar uzak bilirdim seni Ve bir o kadar yaþýma tabiydi düþüncelerin.
Kalk! Ömrün beni terkediyor, yýkýlýyor þehir Çocuklar aðlýyor ve baðýrýyor bir anne
Yavrum! Beni ve þehrini dert etme O seninle sabit, nefesin bâki olduðu sürece.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meryem Ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.