Bütün köþe baþlarý kanýmdan sýzan iltihapla dolu
birinci kattan gelen ses
beni ellerinle birlikte terk et
ya da daha çok içine sev beni.
kirpiklerimde dinlenen
sigara dumaný gibi acýtýyorsun
yavaþ yavaþ sokulup
beni benden nereye götürüyorsun?
Bekle!
daha zaman soluðumun ucunda
üfle þu yalnýzlýðýma
hatta onu al götür benden.
Bilirsin ki seni daha çok sever
daha bir sýcak öper
daha bir sokulur
daha bir beni benden alýr seni
daha..
Dinle!
içim yedi tepenin yedi zindaný
sür þu kalabalýðýný içime
içim dünden beri terk edilmiþ
köhne bir þehir
nicedir selamýn dudaklarýma dokunmuyor.
Öp hadi
öp þu solumda nasýrlaþan yarayý.
Görme!
içim elemini kýrbaçlarken sevme beni
göz bebeklerim kiri pasý hayatýn
sen yine, yeniden
güzel hatýrla beni.
Anne!
uçurtmam sokak banklarýnýn soytarýsý
korkarým bilirsin
celladýna küsmüþ çocuklar gibi
yüzüne beliren
güzel duan eyle beni.
Biraz, biraz da sev beni
uyku gibi içine çek beni.
Lâ!
benim sevgili kederim
dudaðýma sarýlan küçük bir kahkaha da sen ol
sar beni gecene
ve secdende uyandýr beni.