Zulüm gibi bir þeydi yanlýþ hatýrlamýyorsam ruhum tren istasyonlarý gibi telaþlý saða sola kaçarken gözlerim mutluluðun hürriyetiydi bir zamanlar.
...
Kimseye söylemediðim anne karným vardý geceyi uyutup gündüze depremler büyütürdüm. Çok sevdiðim de oldu terk edip gittiðim de En çok telaþla uçuþan eteklerinin müptelasýydý kahkahalarým ki onu da bir sabah soðuk bir sokaða terk edilmiþ buldum Öptüðüm de oldu tükürdüðüm de.
Beni kaygýlý gülüþümle hatýrla çocuk meskûn sokaklarýn ruhuyla bir de içime dert olan daha kimliði oluþmayan özgürlüðümle.
Beni eylül sabahýnýn vurdum duymazlýðýyla yalnýzlýðýyla bir de beni çok yaralayan yokluðumla hatýrla.
Mutluluðu sokak aralarýnda unuttuðumuz oldu bizim bir amacý olmayan kendimizin yarattýðý oyuncaklarý sevdik daha çok çünkü plastik deðildi kahkahalarýmýz ve atsan da kýrýlmazdý kolu, bacaðý.
Hürriyet adýmýz yaþam biçimimiz sokaklardý Bizi bir tek soðuk hava vururdu ona da eyvallah deyip avuçlarýmýzda hohlayarak aðýrlardýk.
Çünkü elif gibi dik durmak adettendi bizim þehrimizde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meryem Ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.