Beraberlik kavliyle ettiðimiz yemini
Unutmadým sevgili, akan zamana inat.
Yýllar çoktan azýya alýp gitti gem’ini,
Varsýn sonsuz minvalde dönüp dursun kâinat.
Düþmüþüm imkânsýzýn peþine can havliyle,
Yýldýrmazken gözümü arsýz dal ve budaklar.
Ettiðimiz yemini beraberlik kavliyle
Hani vuslat akdine mühürleyen dudaklar?...
Gül gonca, yaprak kýnda; taksir aþkýn taksiri
Ne ýtrýný damýtýr, ne de tüter iksiri...
Cümlenin aþk hakkýnda eksik kalýr söylemi,
Hayal deðil, düþ deðil; hakikat mý hakikat...
Gurur, sevdaya karþý direnecek! Öyle mi?
Baþ eðmeyen sultanlar bükülürken iki kat...
Taksir aþkýn taksiri; gül gonca, yaprak kýnda
Tütmeden sarýlsam da kaleme apar topar,
Eksik kalýr söylemi cümlenin aþk hakkýnda,
Bir damla mürekkepte saklý tufanlar kopar:
Yutarken saðýr perde sahildeki çýðlýðý,
Nice vurgundur bende bu sularýn sýðlýðý!...
Sözün bittiði yerde sarsýldý lebiderya,
Yüreðimde kýrýldý aynalar çok derinden!
Hani bir þey olmamýþ gibi çekip gider ya
Vuslat yelkenli gemi, dönmedi seferinden.
Sahildeki çýðlýðý yutarken saðýr perde,
Gök kubbe paniðinde yitirdiðim gün kaçak.
Sarsýldý lebiderya sözün bittiði yerde,
Bir tufan kopuþu ki gazabý salkým saçak...
Bende zaman tehrinde, bil ki þafak sökümü
Sana nevbahar yazar, bana yaprak dökümü...
Gönül aþkýn zehrinde neden þifa arar ki,
Gülgün tomurcuk ýtrý sayýklarken her günüm.
Kaderimden hicrana kýlýnmýþ bir karar ki;
Güneþin buz kestiði kem diyara sürgünüm!
Bil ki þafak sökümü bende zaman tehrinde,
Nimetine isyankâr, külfetine eðilim...
Neden þifa arar ki gönül aþkýn zehrinde,
Bir ömür akýp gitti çözebilmiþ deðilim.
Hangi ilaç þifa ki tükeniþ noktasýnda?...
Lokman Hekim de gelse panzehir yok tasýnda.
Umutlarým afaki hep farklý eksenlerde,
Bir yýldýza benzersin ufkumdan ani kayan.
Gönül yirmiye varmaz bedenim seksenlerde,
Tek kývýlcým hükmüne gel de yüreðim dayan.
Tükeniþ noktasýnda hangi ilaç þifa ki?
Yörüngeler tükettim bedenim iki yarým.
Hep farklý eksenlerde umutlarým afaki,
Kutup ýssýzlýðýnda titreyen bir ben varým.
Ey bahtýmýn ayazý, biraz daha sar beni;
Bakarsýn kirpiðine belki yâr asar beni!
Bu yazý baþka yazý ömrümün son nakdine,
Akma ey yýldýz, akma! Kaderimden yalnýzým.
Firari bir müjde ki bende vuslat akdine,
Zimmetli yangýnlarda yüreðim sýzým sýzým!...
Biraz daha sar beni ey bahtýmýn ayazý,
Sevenlerin gözünde yýldýz kayarmýþ meðer.
Ömrümün son nakdine bu yazý baþka yazý,
Eðilmez baþý eðer adý sevdaysa eðer!
Sýðmaz hiçbir misale tutkunum yörüngene,
Göz kýrpmasan da olur ufkumda görün gene.
Þöyle yazsýn risale kalemin iç döküþü:
Sen býrakma elimi, kader býraktý zaten.
Nasýl tasvir edilir devlerin diz çöküþü?
Gizli okla vurulur þairler hakikaten!
Tutkunum yörüngene sýðmaz hiçbir misale
Býrak da çilemizden esinlensin bir edip
Kalemin iç döküþü þöyle yazsýn risale:
Düþlerimde fezanýn yollarýný katedip,
Peþine can havliyle düþmüþüm imkansýzýn;
Güneþi ta alnýndan öpmek gibi, ansýzýn!...
*****
Not: Þiirimi GÜNÜN ÞÝÝRÝ olmaya lâyýk gören SEÇÝCÝ KURUL üyelerine gönülden teþekkür ediyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.