Güneş'in denizde kaybolduğu andan sonra… Mustafa YILMAZ
Güneş'in denizde kaybolduğu andan sonra…
Sabahlarý zor eyledim bir baþa tek baþa baktým ki gün ýþýmýþ kelebekler ak çiçeklere konmuþ kendimi bir hoþ hissedip merhaba yeni gün sabahý diyebildim...
Her satýrý bir azap oldu yazdýklarýnýn, her yazdýðým satýrda tüm geçmiþimle sislerde kaybolurken, kör bakýþlarýn, ýslak taylarýn koþuþu gibi savruldu gözlerimden akanlar, bunaldým, mutlu musun, sevgili?
Seni sevdikçe bunalmýþlýða, seni düþündükçe hep uzaklara yayýldý gözlerim, geçmiþle gelecek arasýndaki köprüde hep kayboluþumun sebebi sen oldun sevgili huzurlu musun?
Yarýnlar, senle benim derken, karanlýklara, kulvarlarda býrakýþýnla, yollardaki perperiþanlýðýmýn sebebi de sendin, bakýþlarýmdaki yalnýzlýðý gördüðünde, sevinebilecek misin sevgili…
Soðuk, darmadaðýn bir yalnýzlýk, yüze çýkmýþ hasret, dibe çökmüþ umut, sadece hasrete baðlanmýþ bir yaþam, donuk gözler ve umutsuz bakýþlarla sadece arayýþta olan yürek ve bekleyiþ, yarýnsýz zamanlarý... Donuklaþtým iþte, sevgili, sen sýcaklarda mýsýn?
Ýçinde ölüm olmasa, umutlarýn ve de kýzgýnlýklarýn olsa, keþkelerle demek çok hoþ bir þey deðil ama biz hep sevdiðimizi vururuz yerden yere ki oluþsun, piþsin ve dayansýn hayata korkusuz, gök gürültüsünden, yýldýrýmlardan korkmayan ama sevgiye eðilen, büzülen bir yürek peþinde olsun hep... Tulumbadan su içer gibi acýyý yudumlasýn da, dayanmasý gerek sevginin oklarýna. Bilesin der yüreðine...
Neden hep keþkeleri düþünürüm, oysa vazgeçtiklerimdi beni yoðun duygularla sere serpe savuran...
Güneþ’in denizde kaybolduðu andan sonra, deniz tutuþur, yürek tutuklaþýr, hasret ayyuka çýkar, gözdeki bir damla yaþ buharlaþýr, denize karýþýr ki beklenenin ardýndan alev olur gözler... Üç çocuk güler, üç çocuk aðlar neden aðladýðýný bilmeden, bir þarkýnýn týnýsý çýkar sisler arasýndan ki yürek aðlar...
Mustafa yýlmaz Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.