Bir gün anlayacaksın beni…
Bir gün anlayacaksýn beni;
hatýrlayacaksýn hep gözlerine baktýðýmý.
Barut ve kan kokularý arasýnda,
acýlarýmý yaþayýnca anlayacaksýn…
Sevdiðim þarkýlar çalýnýnca bir yerlerde,
düþüneceksin beni sevdiðin günleri…
Yüzyýl da bir açan, Yüzyýl Çiçeði’ni,
bekleyeceksin umutsuz ve de hüzünlü…
Kurumuþ yapraklarýn,
süzülüþlerini seyredeceksin,
yere düþüþlerini,
savruluþlarýný göreceksin umutsuzca…
Yaðmurlar yaðacak üstlerine,
çürüyecekler, olduklarý yerlerde,
toprak olacaklar,
tutunamayacaklar,
ve de yok olacaklar…
Ýþte o zaman;
seni bir köþede beklerken,
yok oluþumu duyacaksýn,
bel ki de göreceksin,
umutlarýnýn altýnda ezilen adamý…
Burkulacak yüreðin,
san ki, sahipsiz bir kurþun delecek,
sessiz ve acý verecek yüreðine,
dayanamayacaksýn, yýkýlacaksýn yere,
Koca Adam’ýn düþtüðü yerde,
Sen de çürüyeceksin…
Ve de;
Sahipsiz bir ölü olacaksýn,
kuru yapraklar örtecek yüzünü,
ihanetin bedelini ödeyecek bedenin.
Toprak olacaksýn,
ruhun da kelepçeli kalacak,
Ve sen;
yok olacaksýn,
Koca Adam’ýn seni beklediði yerde.
Sen de, unutulacaksýn,
sessizce,
bir gece...
Koca Adam’ýn unutulduðu yerde...
31-12-2004…......
Mustafa Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.