Bir çocuk çýðlýðý düþtü
Denizin azgýn dalgalarýna
Tek bir mavi kalmadý gökyüzünde
Küçük ellerine sýðmayacak
Yýrt göðsünü, baðýr!
De ki güneþ tutuldu bu þehirde
Bronz öðlen vakitlerinde
Geliþinin sonsuz çýðlýklarý çarptý
Göðsümün sol yanýndaki duvara
Ben kalbimi o seslerde biledim
Tutunup bir bulutun beyaz gölgesine
Sonra gökyüzüne býraktým sesimi
Yýrtmaya yetmiyor karanlýklarý
Ýki satýrlýk bahtý nasýl roman yapmýþým gönlüme
Zehir zemberek rüzgârlar üzerimden geçti hýþýmla
Tenim titrerdi bir þey koptu yüreðimden
Yaþadýkça
Nihayet
Topladým kendimi
Ayýrdým tarihi geçmiþ mavi ümitleri
Ve en güzel masallarý sakladýk mor çiçeklerin arasýnda
Bütün yýllarýn nihayetinde
Evet, hiç bir güç dindiremez
Acýsýný içimde depreþen yerin
Öyle derin, öyle çaresiz ki
Kim baksa gözlerime görür kime aðladýðýný
Bezdim dünyanýn zýlgýtlarýndan, þevklerinden, ahenklerinden
Usandým köhne saltanatlardan
Çaresizliðin içimde býraktýklarý
Farklý
Onlar Tanrýyla aramda sýr
Sen say ki
Þevk verirken eski bir beste
Bir tel kopar, ahenk ebediyen kesilir
Kader çekilir altýndan ayaklarýmýn
Bir aðrýdýr vurur þakaklarýmda
Durmadan çalýnýr kulaklarýmda
Felaketin en hüzünlüsü
Tesellinin içinden ses verir bir tel
Sonra, birdenbire kýrýlýr, kopar
Ve pes demek hiç geçmedi fikrimden
Say ki
Hiç yüreðim yosun tutmadý dere kenarýnda taþ gibi
Hele candan hiç usanmadým
Tut ki
Herþeye raðmen efkâra inat
Saadetin sembolleri ile çalkalanan ömrümü þekillendirdim
Kimsenin inanmadýðý Hayat kadýný gibi
Günah koksa saçlarým
Ýhanetten dökülse kirpiklerim
Çaresizliðin o zehirli buðusunu bir ah/la içime çektim
Ses gelsin boþalan kadehlerden
Dilek düðmeleri iliklerimden birer birer çözülsün
Güneþi batmadan gözlerimin
Hadi gel, tut saçlarýmdan sur beni kýzgýn hançerlere
Hiç bir dileðimde gelmesin yerine
Senin bir þey istediðini bir defa duyabilsem
Yemin ederim! Oðul
Ben Tanrýdan baþka bir þey istemedim
KAYIP YALDIZ