MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Ne Vakit Ay Denize Düşer
Leylà ÇAKICILAR

Ne Vakit Ay Denize Düşer



Sýkýntýlý bir serserilik beni dertlendirir
Sonra dünyanýn zemin katýndan yürür gider

Âþýkane bir mülakat nerden aklýma düþtü kim bilir
Dolaþtým dün gece Galatayý þöyle bir
Eski dostlar yoktu yerinde
Sokaklar kapkara evlerde kasvet kokusu var
Berhava edilmiþ anýlar

Buralarda bencillik haddin sýnýrýný aþtýðý zaman
Ýnsaf kurallarý ihlal edildiðine inanýlýrdý
Böyle hoyrat, böyle bedbin deðildik eskiden
Beþeri ihtiraslardan uzaklaþmýþken
Ýstemiyorum mazinin mefahirini kelimeleþtirmek
“Pardon! Anlamadým?” diyor kenardan biri
Hay Allah!
Özür dilerim!
Ýçimi denize döküp gideceðim

Ne vakit saçlarým yosun koksa
Ruhumda sesler korusu kendi kendinle konuþur
Herkesin bildiði, kimsenin söylemediði þeyleri
Rica ederim
Ýsteyen üstüne alabilir

Ne vakit elime bir kalem alsam
Kozasýnýn içinde bunalan kelebek gibi yüreðim çýldýrýyor
Bir kuþkunun on çeþit yorumu var
Artýk ulaþmak zor insandaki gize
Kimi umar, kimi umarsýz
Ýnsafa giden yolun hepsi uçurum

Ýnsan yaþamý denen bu yolculukta egoyuda yanýmýzda sürüdük
Birbirine benzetmeye çalýþtýk
Veya benzemeyeni öteliyor, ötekileþtiriyoruz
Þayet ilimi bilgiye, öfkeyi sükunete, nefreti muhabbete çevirebilsek
Bu dünya çok daha çabuk dönüyor olurdu

Ah bu hayat, bu diyar, ne çok kaygý, ne çok çeliþki var
Yüreðimizde bir kuþ gibi çýrpýnýyor vicdan özlemi
Hiç kitabý olmayan bir kütüphane gibiyiz
Bize neci desinler?
Bilinçsiz bir yýðýn haline geldik
Ne biçim hayat!
Ayný soruyu asla bir daha sormaz
Ne biçim insanlar, telef oldular birbirinin merakýndan
Sen ey bakmayý seven göz, anlamazmý bu evren
Herkes adamakýllý zývanadan çýktý

Gayrý bukalemunlar gibi ruh haline göre renk deðiþtirir olduk
Ne güvendik de güvenilir olduk
Demek kavlimiz rüzgârýn uðultusundan daha manasýzmýþ
Sandýðýmýzdan çok daha zeki asil ve aziz bir milletiz
Dese de þair
Döndür baþýný bir bak yanlýþlýkla!
Bize, oraya buraya sýzlanarak, üþengeç yaþamaya alýþtýrmýþlar
Ruhumuzun berhanesinde bizden habersiz bir alay beleþçi var
Ýdraklere deli gömleðimi giydirdiler acep?
Alýn terinin manasýný unuttuk

Yani diyeceðim o ki
Ego çok yaman bir öðretmedir
Baþlangýçta sevimli, alçak gönüllüdür sinsi sinsi içimize sýzan
Öyle azýlý öyle amansýz bir hal takýnýr ki
Kendisini eleþtirmemize bile izin vermez bizim

Vahdetlerin en büyüðü, en mukaddesi kalp sesi!
Kalbi dinlemediðimiz sürece
Ego výdý výdý konuþtukça saðduyunun sesi duyulmaz
Ve kalbimiz bir köþede unuttuk
Eee, kendimize olan güvenimiz azaldýkça baþkalarýnada güvenmemeye baþlarýz
Ýþte iþin acý tarafý bunlarýn farkýna bile varmadýk
Ki, kimi zaman huzursuzluktan yakýndýk
Ha çoðu zaman sahte mutluluklarla avunduk

Ey sen (bey)hude düþsever beþ(er)
Bak bil ki, fikrin görevi eðilmek deðil
San ki aslýmýzdan kopup beyin köleliðini yeðledik
Peki, bu biz miyiz? Hayýr!
Çok konuþulmuþ cetlerimiz ile ilgili
Neler düþündüklerini, neler tavsiye ettiklerini
Þimdi kim bilir kaç yerde, kaç insan bilincinde
Belki evet
Belki hayýr
Lakin
Bozuldu nesillerin amalgamý
Bütün bilgisi imha edilen
Ýstikbalden koparýlýp atýlan bedbaht bir millet halindeyiz
Binbir maksatlý efsun damarlarýmýza zerk edilmiþ
En büyük mülkiyetimiz
Alýnyazýsý iki kelimede düðümlenir
Aldanmak ve aldatmak
Hepi topu budur olduðu olacaðý

Endiþemi mazur görünüz
Evrensel kader addediyorum
Yazdýðým her mýsra benimde dilimi kesti
Keþke vehimlerim sevdiklerimin iþine yarasa

Sen ölüm, sen hayat
Hey gidi yaþanasý güzelim dünya hey!
Uzaktan görünüþü çekici
Ýçine daldýðýnýzda ne kadar yanýltýcý
Baðrý taþlarla dolu bir toprak parçasý
Bir uçtan bir uca
Karýnca yuvalarý ve ayak izleriyle süslüdür
Kar yaðar üþür,
Güneþ vurur kavrulur
Bittiði yer ya cennet ya cehennemdir
Ondan ötesi için hiç bir fikrim yok
Her yerde var olan Tanrý! Islah etsin bizi!

Döndüm sordum kendime
Garip geldik, garip yaþadýk, kepaze gideceðiz
Diyenlerden misin?
Biraz utana bilir miyim?

Uzun lafýn kýsasý
Hatalarým cehaletimden
Bencil olmadýðýma eminim emin olmasýna
Can kurban insanýn erdemlisine, yufkasýna
Ne zaman erdemli bir insan tanýsam
Ýnsanlýðýmdan utanýrým!

KAYIP YALDIZ


Sýrtýný yalnýzlýða verip denize bakmayý seven
Hayata þiirler yazýp içine aþk ekleyecek kadar da korkarým haysiyetsiz yaþamaktan
Öyle bir þey iþte feraset ile kol kola oluþum
Keþke deyiþim için deðil, suskunluðum için kýzsalardý bana

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.