bu sorgu
bitmeyen kýþýn son vurgusu
cevaplamazsan yýkýlýrsýn
bütün büyüleri
birbirine sarýp
sahte bilmiþliklere versen
yapsan da istediðini zaman zaman
olmadýðý vakit
sen sýrtýna kendini yük eder
zorluklarla türkü gibi dudaklarda mühürlenirsin
bir kardelenin
renklerinde
acizliðini karaya bularsan
çýkamazsýn asla
o derin kuyudan
ve benim sýcacýk bakan saðýmdan
ve benim en iyi yanýmdan
sevgilimsin ancak bu kadar çok canýmý yakma
utanýyorum aþktan
at üzerimden bu olmazý desem
bu soðuðu bu soluðunu
istemesem
yine de olur mu bilmem varlýðýn
belki yok olursun
solarsýn
istersem
farkettirmeden
gidersin belki, eðer dilersem
öylesine sabýrsýz
öylesine beklerken seni
aradan bin yýl geçiyor sanki
benim zamanýma göre uçuyor gün
gelmiyor bir daha asrýn
yitiriyorum git dediðimde
ellerini
sarý sonbaharlara kazýyorum
sözlerini
eskiden
herþey güzeldi
ama o anlar seninleykendi
yeniden
erguvanlar
kokularýný pencereme doldursa
bir umut doðabilir kalbime incecikten
evet
yalnýz senin sesinle canlanabilirim
yaþayabilirim
bu ölü doða
yaprak yýlgýnlýðý sesinle biter
bir tek seninle
aydýnlanabilir evimin karanlýðý...
seni sevebiliyorken ben
böyle sevgisiz, sevilmeden
gidemezsin hiçbir yere sen, kendiliðinden...
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.