Adı Olmasın

böyle bakan yalnýz sen deðilsin ki bana
göremediðin zamanlarda hiç kýzmadým sana
zaten kavramýna tersti
Ýçtekini göstermezdi hiçbir ayna

delirmeyi özledim eskisi gibi
belki de delmeyi
kevgire dönmüþ kalpler býrakmayý ardýmdan
ama yok heyecaným
sayrýyým
yine acýsýný çekiyorum inanmanýn
yaratamýyorsa bir kadýn
ilk önce kendi kemiðinden kendini
olamýyor ne yazýk ki hiçbir adamýn eti
seviþtim, bitti

kalkýp giderken bir yataktan
baktýlar hep ardýmdan
þiirler yazdýlar
bilhassa saçlarým ve kalçalarým için
yanýldýlar yanýldýlar yanýldýlar
maddenin ruhunu anlamadýlar
dokunduklarýnda aslýma dönerim sandýlar

güvercin besleyebileceðim bir terasým yoktu
belki de bu yüzden göðsüme hep kuþlar kondu
anlamadýlar Kusuri anlamadýlar
aslým kendi cývýltýsýnda sýcak bir göç yoluydu

hiçbir þey kokusuz ve korkusuzdur Kusuri
belki biraz tuz, buz gibi
varlýk gerildiðinde acý kopuyor içimizden
her seferinde
sabah sekiz akþam yedi
böyle böyle tüketirken kendini
olgunlaþacak kadar güneþ görmemiþsin iyi ki

sürekli gölgedeyse çözülür mü bir bedenin buzu
ah o saðduyu
kayýyorsa kadýnlar adýmlarken seni
birazcýk sen ýsýt kendi kendini

belki ben de dikerdim ruhunu
annen gibi
dik dur derdim dik dur
bilhassa tanrýnýn karþýsýnda
ve kendi cennetini kendin kur
lakin sevdim ben hep sökükleri
saçý sakalý, aký karasý birbirine karýþmýþ
o malum tipleri
ve korkarým ki kendi cehennemimi

neyse Kusuri
sen yine öyle bil beni


jir-mç


Sosyal Medyada Paylaşın: