Býkmýyorum baþlamaktan
susuz kalsa bile topraklar
yaðmur bulutlarý çekilse gökten
yedi kat yerin altýna kaçsa su
umut uzaklaþtýrýlsa
yolcularý geç kalan
ardýndan hüzünle bakýlan
bir gemi gibi
baþlarken
yoluma dikenler taþlar koyuyorlar
yoluma sýra sýra bayraklar diziyorlar
renk renk insanlar
dilleri ayrý,insanlýklarý bir
ellerimiz birleþince ayný sýcaklýðýmýz
aklým karýþýyor
neyim kimim sorguluyorum
neyi paylaþamýyoruz bu kocaman dünyada
iþgal ediyoruz ülkeleri
azaldýkça kârýmýz
yakýtla deðiþiyoruz insaný.
öldürmeye mi yaratýyoruz nedenleri
çok mu seviyoruz kanlý elleri
neleri býrakýyor,ne’lere baþlýyoruz
aðaçlarý býrakýp çöllere akýyoruz
dupduru akmasý varken nehirlerin
ne çok tapýyoruz paraya
karalar sürülürken alnýmýza
ardýndan koþuyoruz
soluk soluða kalýyoruz
kendimizi linç edip
yoklardan varlar yaratýyoruz
varlar yok aslýnda
bir hiçlik deresi
akmýyor içimizden
orada beyaz güller açardý
býraksak kâr olmayan kârlarý
ar etsek yaþatamamaktan
dinse insanlarý boðmak, öldürmek
vazgeçerim bin kez baþlamaktan
katýnda eðilmem senin
selâm durursan insan katillerine
çiðnerim tahtýný ayak altýnda
hakkýný ararým doðmamýþ çocuklarýn
ýrký yokki akýtýlan kanlarýn
bilirim bütün çocuklar kardeþ
ve bilirim farktýr farklýlýðýmýz
ayýramam insaný sevgisiz birbirinden
insana yakýþýrken gülümsemek
nerde duruyoruz nerede
neye baþlýyoruz, neler bitiyor
nereye gidiyor bu yol
eilimizden yitiyor iktidarýmýz!
7. 1. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.