ŞEYTAN

hayatýmýn cüzamý, cüdam recanavar’a

I
zihne yaðan karabasanda deðil
kuru hýrsýn çamur ayak izinde
devinen karanlýk dumanda deðil
evler, sokaklar, ýþýklar içinde

alevden elleriyle iþte o diyor
yakýlan ormandan yükselen çýðlýk
kanýndandýr diyor zerk ettiði kor
buzul dað içinde eriyen kemik

ne aklýn alýr, ne sýðar düþüne
ama düþer cebindeki delikten
alýp da koyarsýn öpüp baþýna
baþý döner bu lânet iyilikten

yüzünü baþýndan silen taþ keçe
iki yüz býrakýr sildiði yerde
elini eline takar gizlice
dert dilendirir iyileþen derde

cüce devdir, güldüren aynasýnda
aðlatan aynasýnda devler cüce
siyahlar beyazlaþýr kimyasýnda
ince kalýnlaþýr inceden ince

incelik harcýdýr kaba iþinde
betonunda sevgi paslanan demir
her bitiþinde her yýkýlýþýnda
zaaf kiracýsý, ruhunuz ecir

gözkapaðý altýndan kipir kipir
kör taklidi yaparaktan bakan hin
hücreyi þaþýrtan kanserli zehir
kötü masallardan çýkartýlan cin

bu þeytan tanrýsýz tanrý gibidir
inanandan yana yok sýkýntýsý
üç beþ çocuk kaldý dinine münkir
lâl dillerinde özgürlük þarkýsý


II
külde de milde de o parmaktan iz
neden o izlenir, melek cam kýrsa
kim kimin hocasý, kim kime tilmiz
hangisini kovmuþ hisseden kýssa

tasvirdeki uzun püsküllü kuyruk
kuyruk sokumundan geri mi dönmüþ
hani elindeki üç diþli mýzrak
yerine mi çýkmýþ otuz iki diþ

sýðarken bu iblis sözcük dimaða
bin sözlük insana yeterli deðil
orman özetlenmez tek bir yapraða
beyinlerde nasýl gezinir cangýl

melek dünyasýna denge mi þeytan
‘ahlâk kefesi’nde iyiye mihenk
ibreyi þaþýrtýr mýknatýs insan
ne þeytan memnundur, ne mutlu melek

þeytan kitaplarýn keþfi deðildir
kitap yakanlarýn eski icadý
allahým aþklarý bir daha bildir
adlarýnla onun yan yana adý


ÖMER FARUK HATÝPOÐLU

(Edebiyat ve Eleþtiri, 2006)
Sosyal Medyada Paylaşın: