þiirin anahtarýný verdin sevgilim
gül ve toprak kokan
ellerin yaratýcýsý
ozan deðildim
dil’sizken
ses veren yüreðime
senin tutukluk yapan sesindi
her zorda kaldýðýnda
içki kadehlerine sarýlan
meyhane dostluðundan
medet uman kimliðini
unutturan
önümde boþ kâðýt parçacýklarý
inmeye çalýþýyorum kalemin ucuna
ucunda seðiriyor gözlerin
bir gülün dikenini kanatýp
sesin ulaþýyor pencere önüne
adýmlarýn
dolaþýyor adýmlarýma derken
mahalle kadýnlarýný atlatýp
bakýþlarýna koþamýyorum
herkes kendi yürümesini býrakýp
ayaklarýma dolaþýyor
hep bir kara kedi geçiyor aramýzdan
kýrmýzý giysilerine taklýyor gözlerin
sokaktaki kýzlarýn
zik zaklar çiziyor aþk
sýk sýk çakýlmýþ çivilerden atlayarak
sana koþuyorum
gözlerini baþka bir göz mühürlemiþ oluyor
kenarýna kayýyorum sedirlerin
daha çabuk kaçabilmek için
zihnime çakýlmýþ kuþkulardan
öyle bir aþk ki
kalbimi kemiriyor
aðaçkakanlar halteder yanýnda
çýkardýðý seslerin
sen’sizken
senin dövmelerini yaptýrmýþ gibi ruhuma
ben’li aynalarý kýrýyorum
bütün fotoðraflarýmý eskitiyorum
kitap arasýna býraktýðýn güle
dönüp dönüp bakýyorum
dün gibi yerinde mi?
yerinde mi sana iþaretlediðim þiir?
kýrýk bir daldýn hani!?
3. 1. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.