Hayal ile gerçek arasýnda bir koþturmaca bir telaþ Kolonya içsem biraz Ýçim ferahlasa Ýlaç içmeyi býraktým, iyi gelmiyor artýk ilaçlar
Yaralara þifa olacaðýný zannettiðimiz ilaçlar Bizi daha fazla hasta etti Ýyi etmek için Halbuki hiç hesapta yoktu hastalýk Eðer ilaç icat edilmeseydi
Þaþýrýyoruz her defasýnda Baþýmýza gelecekleri bildiðimiz halde
Hatýralarýmýz en çok hastayken gýrtlaðýmýza kadar doldu Hastalýklý anýlarýmýz doldurdu tüm beynimizi Sen hastalýktan daha fazla yer kaplamýþtýn bünyemde Uzun soluklu bir romandýn hayatýmda Baþlayýp bitiremediðim
Ýlaçlarýn ateþinde uyuturken kendimi Ýçimde seni ýsýtamadýðým zamanlar birikiyordu Karton kaplý kalýn defterimin bitmeyen satýrlarý seninle doluydu Senin romanýný ben yazýyordum Ýlaçla uyutulup, ilaçsýzken anlatýyordum seni Uyuþtuðum zamanlarda da sadece düþünüyordum
Yazacaklarýmý aceleye getirmiyorum Çok vaktim varmýþ gibi geliyor bazen Baþýmý dizlerine koyup anlatacaklarým var sana Yazdýklarýmdan, yazamadýklarýmdan
Ýlaçlýyken de sev beni dokunmasan da uzaktan sev Ýlaç almadýðým zamanlarda sar beni, ýsýt çok üþürüm çünkü
Sabahleyin baþlamaz benim günüm Yüzüne baktýðýmda baþlar uzunca bir gün O gün hiç bitmez sen yüzünü çevirene kadar Güneþ batmaz, gece bile kayýplara karýþýr
Þeklini alýrým bana sarýldýðýnda Ateþle dövülen demir kývamýndayým Mahkumiyetim þeklini alabildiðim kadar Kabýmýn içinde ince bir sýzý, narin bir sývýyým ben Bedenim yüreðimden gösteriþli deðil
Bir hesap edebilsen Adýnýn yüreðimdeki varlýðý bile kaç cinayet sebebi Kaç sevdayý gömdüm topraða Masallarý terk ettim Unuttum, unutuldum Biliyorum þu gözlerim olmasa aðlamayacaksýn bile Adým olmasa adýnýn yanýnda anmayacaksýn adýmý
Þu gözlerim olmasa sana bakan Unutursun bilirim Hangi ilaç olursa olsun hiçbir yara tamamen kapanmaz Ve izler Onlar tenimize en sadýk varlýklar Bizi terk etmeyen
Yirmi Yedi Ýki Bin On Ýki 17 00 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.