bir yerde duruyorum
bakýyorum saðýma,soluma
yerinde duruyor mu yer
kaydýrýlýyor mu taþý topraðý
yerinde akýyor mu nehir
ya o güzelim kýr çiçekleri
baþlarýna inerken gürzler balyozlar
açýyorlar mý her þeye raðmen
sürüyüp devirdiler aðaçlarý
o mayhoþ elmada kaldý aklým
iðde kokularýnda, kuþburnularda
yalnýz salýnýyor artýk servi kavaklar
yalnýzlýk bestelerinde adlarý
ara sýra anýlýyor
nereye yürüyorum
belli aslýnda yunusca düz
düz bir çubuktan daha
bir ezber deðilki sevgi
ötekileþtireyim seni
bir renk olabilir mi düþünce
bir kalýptan çýkmýþ gibi
ayný deðil ayný fýrýndan çýkan
ekmeklerin rengi!
belli yönüm öteden beri
kaçarak karanlýktan, yozluktan
anlamsýz sýfatlardan
öyle bir ýþýk ki, beni çekiyor
belirli kalýplardan
kendi gölgemden bile
kuþku duyuyorum
kim ki içimde sürekli
beni uyaran dürtü
herkese birden dönen
güneþ yüzlü memleket!
27. 12. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.