Unutamadım

evet unutamadým seni hiç
ne geceleri, ne gündüzleri
ne baþka kadýnlarýn koynunda,
ne uzakta, ne de iki kapý yakýnýnda yaþadýðým sokakta

ne oluk oluk akan þarapta,
ne de barlarýn ýslak ve sidikli duvarlarýnda
ne býrakýp gittiðimde yaþadýðým diyarý
ne de tükettiðimde sahip olduðum tüm varlýklarý…

ama ben de
geceleri uyuduðunda rüyana gireceðim
kafaný nereye çevirsen beni görecek
o bal rengi þehvetli gözlerin

sabahlarý mahmur ve uykulu
yatak odandan aþaðýya adým adým ineceksin
tam mutfaðýn köþesini döndüðünde karþýna çýkacaðým bilmeden

yüreðin hoplayacak korkudan
sanki karþýnda sevdiðin deðil bir düþman

beni ilk gördüðün aný unuttun mu sevdiðim
bir not tutuþturmuþtum eline sen çýkýp giderken
gece boyunca sarhoþ sarhoþ tanýþmadan dans ettiðimiz mekandan

“herkesten üstün olabilirsin ancak kendinden deðil”
ertesi günün akþam üstünde notum için teþekkür ettin bana
uzak bir ülkeye gidiyordum mesajý aldýðýmda

ve bir sonraki akþam, mideme doldu iblisin korkunç aðrýsý
sokak lambasýnýn dibine düþüp saatlerce kývrandýðým, bir de
ayýldýðýmda hastahanenin o soðuk, beyaz ýþýklarý kalmýþ aklýmda

sonra aþk mý, þehvet mi… hiç yaþamadýðým bir hisle baðlandým sana
ancak ölürsem kurtulacaðým bir kabus gibiydi yaþadýklarým
sevmeden emdin sýrrýmý sabýrla, ruhuma girip
korkmadan sana açtýðým kalbimden

ne güçlüymüþüm, gerçekten
her þeye raðmen küllerinden doðdum
kývrýlýp öykündüðüm ölümden

evet unutamadým seni hiç
ne geceleri, ne gündüzleri
yýllarca tat alamadým sevgiden
hayran gözlerin ifadesini anlayamadým

ama ben de
seni yalnýz býrakmayacaðým
etrafýndaki eþyalar hatýrlatacak beni sana
her baktýðýnda terkettiðim aynaya, yüzüm yüzüne karýþacak

baþkasýndan doðurduðun çocuk baba diyecek
aklýna ben geleceðim…
mahallenin sokaklarýnda esen rüzgar
adýmý fýsýldayacak kulaklarýna

ayrýldýðýmýz günü hatýrlýyor musun
bir birimizden uzakta
çok eski bir yara yüzünden gelememiþtin yanýma
aniden saplanan bir kemik aðrýsý tüm gün ürkütmüþtü seni

nedense ayný günün akþamýnda
o korkunç aðrý tekrar girmiþti mideme
ýssýz gecenin içine atmýþtým kendimi

geniþ ve uzun kumsalda, dalgalarýn son nefesini verdiði hizada
çýplak bir kadýn heykeli yapmýþlardý, göðsü ipiri
aðzýnda kocaman bir delik vardý, her þeyi yutacak gibi
büyük bir dalga gelmiþti geçmiþti üstünden
ve sular çekildiðinde silik, flu bir ifade kalmýþtý geriye

birden seneler önce benden gizli gömülen dedem gelmiþti aklýma
ölümüne o gece, doya doya aðlamýþtým
odama geri döndüðümde sabaha kadar aðrýdan yatakta kývranmýþ
iblisi içimden çýkarmýþtým

iþte böyle sevgilim
unutamadým seni hiç
ne geceleri, ne gündüzleri
aþký unutamadýðým gibi

Sosyal Medyada Paylaşın: