Kıyam

Kocaman bir sevgi hayal eder durursun
Yalnýzlýðýn demir parmaklýklarýna mahkum
Bir gün, bir gün daha çekersin sabrýn tespihini
Mutluluðun sýcak koynunu özlersin

Artýk vakit az, birbirini sevmek gerek
Yokluðun diyarýnda yaþamak
Ancak sevmekle mümkün

Durduramýyor insan hýrsýnýn zulmünü
Hep daha diyor nefsin açgözlü yüzü
Hep bana, hep benim olacak tüm sevgiler
Paylaþmadan büyüyecek zenginlikler

O büyük durgunluðun baþýndayýz henüz
Çok az bir zaman kaldý o felaket sarsýntýya
Göklerin kýzardýðý
Denizlerin kabardýðý
Daðlarýn nehir gibi aktýðý güne

O gün gökten iki güneþ doðacak
Biri dünyayý durduracak
Ve yeryüzü tüm aðýrlýklarýný boþaltacak
Korku kalpleri daðlayacak
Kalplerin iç yüzü bir bir ortaya çýkacak
Ne anne çocuðunu ne aþýklar bir birini kollayacak

Duruduramýyor insan hýrsýnýn zulmünü
Hep daha diyor nefsin açgözlü yüzü
Hep bana, hep benim olacak tüm sevgiler
Paylaþmadan büyüyecek zenginlikler

O gün ay karanlýða gömülecek
Güneþle ay bir araya gelecek
Tanýklýk edecek vicdanýn kýnayan sesi
Ýnsanýn eli, kemiði, derisi
Ve kendisi

Artýk vakit az, bir birini sevmek gerek
Yokluðun diyarýnda kýyam
Ýçten sevgiyle mümkün

M. Sami Akbeniz
Sosyal Medyada Paylaşın: