eziliyorum
düþman çizmeleri altýnda ezilir gibi
geçilmiyor sokaklar
gerçekleþmemiþ dua kýrýntýlarýndan
nereye baksam
kalbin direði düþüyor
nerede ýsýtmaya kalksam üþüyen ellerimi
bir lokmacýk güneþ
inmiyor tek baþýma boðazýmdan
yanýt bile alamýyorum merhabama
insan çengelleriyle asýlmýþsýn kasap duvarýna
gýk desen
doðrayacaklar sanki keskin býçaklarýyla
duyulur duyulmaz tonda sesin
sanki aðýr bir taþsýn da yolda
çekiciler kaldýrýyor
bakýþlarýn varla yok arasý
gözlerin sallanýyor boþlukta
sen bu ölü adam deðildin, deðilsin
yüzüne bile bakmaktan korkan
bir dünya sýðardý gözlerine de
ellerinin ucuna inerdi kalp atýþlarýn
bir kâðýt gibi düzlerdin alnýmý
güneþi sýðdýrýrdýn odama
her gidiþinde arkandan koþardým
gülen yüzümdün,yaþam nedenim
adý konulmamýþ bir sözdü aramýzdaki aþk
katlayýp yüreðine koyduðum
iki kelime bir þeydi
iki hayatý bir eden tekerlekler
çocuk bisikletinde!..
24.12. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.