Hüzünlü akþamýn karanlýðýnda, Esiri olmuþum çoktan bu sokaklarýn, Ne bir gelen var nede bir giden, Çýðlýk seslerini hatýrladým. Çadýrýmýn üstünde sesini duyuyorum, Pýtý pýtý düþen yaðmurlarýn, Yüreðimde izi kalmýþ çoktan, O geceki imdat seslerinin çýðlýklarýn, Bir hayalet olmuþ artýk binalar, Kimse giremiyor yanmýyor lambalar, Bütün þehir kan aðlýyor, Mazide kalmýþ o tatlý anýlar, Akþam karanlýðýnda baktým, Boþ virane olmuþ sokaklar, Öyle hasret kalmýþým ki, Atýlmýyor artýk o eski kahkahalar.
’Çile Vapuru’’ adlý þiir Kitabýmdan 1999-EKÝM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çile Vapuru Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.