bir odada oturup
yaðmurun sulu sepken kara dönüþünü izliyorum
ölü dallarýn kurumuþ yapraklarýný
sokaðýn soðukluðunu
içime yansýmasýný
bir dokunuþluk zaman
pencereden bakýp çekilmiþ gibi
bu sürede ne görmüþsen o var cebinde
sana sürpriz yapan
ya da gözlerini yaþartan
bir aralýk bakýp gözlerime,çekiliyorsun aniden
her görüntü sen oluyor
kalakalýyorum arkanda
býrakýlmýþ mendil gibi
kirleniyorum yerlerde
tekme tokat giriþiyor bir adam
yüreðim aðzýma geliyor
yýldýzlar döneliyor tepemde
kendimden baþka kimseye sýðýnamýyorum
diyemiyorum,
ben kadýným, ben insan!
söylenip aðlýyorum yollarda
arkadaþlarým acýyor
polisler görmüyor
arka bahçem yok benim
uzanýyorum
kendi ellerime
ezilen gördünse gözlerime bak
nasýl kalkýlýr yerden
kör karý diye iteklenirken
kapkara kollar tekrar tekrar oturturken
ayaða kalktýðýn yere
çiviler çakýlýrken yeniden
ey karartýlmýþ oda
çýktým senden dýþarý
bir elim diðerini kutluyor
þiirler doluyor bardaklara
içtiðim yine sevgi
yere saçtýðým tohumlar
nisaný beklemeden yeþerir!
büyür kadýn!
20. 12. 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.