KUÞÜZÜMÜNE ÖZLEM.
ahçede baþköþedeydi yeri.
Önce yeþilken sonra kýrmýzýya dönerdi yemiþleri.
Kehribar tespihlere benzeyen
Ufak salkýmlarla dolardý dallarý.
Kimse görmesin,nazar deðmesin, der gibi
Salkýmlarýný saklardý yapraklarý.
Kopartýp yemezdim.
"Bunlarý kuþlar yiyecek" diye
Kimselere de yedirmezdim.
Saklambaç oynarken bahçede
Girip altýna gizlenirdim.
Arayýp bulamazlardý
Kuþ olup uçtuðumu sanýrlardý,
Elma deseler de, armut deseler de çýkmazdým.
Kuþ üzümüyle göz göze,
Gülüþürdük sessizce.
Önceleri bodurdu.
Sonra biraz daha uzamýþtý boyu.
Kuþ üzümü, kuþ üzümü
Bir tek sen biliyordun o gün niçin aðlayýp,
Neye üzüldüðümü
Eðer bir daha görüþemeyeceðimizi bilseydim
Seninle vedalaþýr, hoþça kal derdim.
Herþeyden çok seni özledim,
Hemde çok özledim kuþüzümü.
Erdal Kartal-2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.