bir ay öncesiydi son aldýðým gazetenin tarihi
gazete dediysem birkaç sayfa deðil yani, bir sürü
bilmeceler, bulmacalar falan filan yani kucak dolusu
o gün bu gündür hala bitmedi engellisi çengellisi
bu cumartesi aldým yenisini de
belki bir daha hiç almam ya da ne bileyim iþte
belki de ömrüm yetmez gazete okumaya
bir nefes sonrasýnýn garantisi yok ki hayatta
elimde Cumhuriyet oturdum bir banka
karþýmda sen, aramýzda tahta masa
odaklandým gazeteye iþtahla ve inatla
çeviriyordum sayfalarý birer-birer
gözlerimiz bizden menkul, dalarken uzaklara
bir umutsuzluðu müjdeler gibiydiler
ne on beþ yaþýn heyecaný, ne ellisinin aðýrlýðý
ama aðýr gelen, hazana durmuþ bir ömürde
iðneyle kuyu kazmaktý sanki bizimkisi
bir çift masum gözle, açýlar arada bir örtüþünce
utanýyordum kendi bakýþýmdaki boþluðu düþündükçe
hani zorla olacak bir þey olsa
ömrümü adayabilirdim o bir çift masumiyete
yoktu duygudan yana hiçbir kýpýrtý
yani ha tahta masa ha ben
insan yüreðinin katýlaþmasý böyle bir þeymiþ meðer
her ne kadar inanmak istemesen de sen
çok istememe raðmen senin gibi hislerim yoktu
sevmesine seviyordum ama bu nasýl bir sevgiydi böyle
içi de, dýþý da boþtu ve boþluktu
kýsaca kýþ güneþi, olay bundan ibaret
ayrýlýrken masadan baþým önüme eðik
elimde Cumhuriyet
affet ve unut beni, ne olur beni affet
04.12.2012
04.12.2012/Hatice AK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.