Her cümlenin sonuna konulan bir nokta gibidir,
aþk için döktüðümüz gözyaþlarýmýz.
Tane tane döktürür kimimiz
kimimiz haykýra haykýra.
Kimimiz içten aðlarken
gülücüðünde saklar bunu.
Kimimiz içinin nasýl paramparça olduðunu saklamaya çalýþýr.
Kimimiz yalandan gülerken,
geride býraktýðý insaný hatýrlayýp
gözlerinden akýttýrýr kaný.
Ama hangisi ayrýlýða fayda olur hiç bilinmez.
Faili meçhul cinayetleri gibi yaþanýlýr bazý aþklar,
sonunda tanýnamayan cesetler gibi.
Tarihi, saati, dakikasý akýllarda tutulur bu cinayetlerin.
Göz göze gelip,
nefesini paylaþmak istediðin insaný bedenine yapýþmýþ,
teninin sevgi ateþinde terleyiþini hissedip,
vücudunu týrmalar gibi seviþmelerin yaþandýðý saatlerde,
aþklarýnýn ölüþlerini fark edemedikleri gibi.
Ve her þeyin bittiði an,
her aþk cinayetinin sonunda
saniye saniye hatýrlanýr bu olay
ve orada hangi duygunun köreldiði,
hangi cinsin diðer cinsten can aldýðý bilinemez asla.
FERAT YAMAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.