sessizliðin dili olurmuþ her kelime
aþk diye bildiðin bilmecede
bir bað kurulurmuþ harften harfe
meðerse sýrat imiþ kurduðun cümle
anladým aþkýnýn ateþine düþünce
cehennem imiþ koynun bildiðim ülke
þimdi
rastgele savuruyorum
aynaya yansýyan karanlýðý
intaharýn menzilinde
yokluðunu düþürüyorum ceplerimden
dinle…
belkide !
kelimelerin ötesinde
bir hayale dokunmaktý
aþký gözlerinden okumak
yeþil perdeli odalarda
isli camlarýn ardýnda
yakalamaktý gün doðumlarýný
bir serçenin kanadýnda
yaðmurun kokusu ile seviþirken
istanbulun dar sokaklarý
uyuyordun sen
çýrýlçýplak kalmýþtý mevsimlerin
bir bir geçiyordu gamzelerinden geçmiþin
e ð i l m i þ dudaklarýndan su içiyordu yüzüm
yüzüm ki
suskunluðundan alýr rengini
usumdan akan keþkelerim
mesken tutmuþtu kirpiklerini
aralandýkça gözlerin
düþüyordum
küllerimden…
söyle bende bileyim
daha kaç vakit nefes alýr kulaklarýmda sesin
daha kaç vakit eser içimin kuytularýnda esaretin
kaç ateþle tutuþur dünlerim
tenin hazinemken
daha kaç vakit yýrtýlýr
þiirin derin çizgilerinden
söyle !
söyle bende bileyim...
Hüznüm neredesin ?...
çýðlýklarýnýn üryan týnýsýnda
yakýldý feryadým
buradayým sevgili
gözlerinin karasýnda kuþlar beslediðim çýrpýnýþlarda
buradayým
suyun ateþe ateþin suya kandýðý bu þehirde
kumdan kaleler yapýyorum
öptüðün þehrimin denizlerine
adýný yazýyorum her bir zerresine
rüzgarlar kurutmasýn diye
gözyaþý ile suluyorum erguvanlarý
ay ýþýðýnýn arifesinde
buradayým sevgili burada
býraktýðýn yerde
sen olmasanda
senimi koparttýðýn meþkte
þarkýlar söylüyorum
yeþil merdivenlerde
söyle ?...
söyle bende bileyim
yada sus söyleme
kurutmazmýþ yarayý
güneþte açan hiçbir kelime…
sarýl þimdi hüznüm kelimelere
sýkýca
üþümesin
köþe baþýnda unutulmuþ suretin
içinin döküntülerinden topla kendini
masallar yaz
kimsesizliðin dallarýna
yaz ki
açýlsýn yalnýzlýðýn kapýlarý
kilitle umutlarý
birleþtir noktalarý
acýnýn çatýsý altýnda...
söyle bende bileyim
hadi söyle bekliyorum
dudaðýnýn kýyýsýndaki gölgelikte
nasýl gidilir cennete
yaðmur kýyametse....