eskiden olsaydý
geçmiþe inanmak için bir çabamýz olurdu
þimdi mevsim kýþ
önümüzde beyaz olan tek kar var
ve bizim caddelerimiz hep kalabalýk
bilemediðim bir çok sokaðý var
hep karanlýk
süslü ýþýklar
henüz uðramadý buraya
kýrmýzý karanfiller
uçurumdan gelen sesler
kilitlenen yürekler
hiç yüzünü göstermedi daha vuslata
önümüzde beyaz olan tek kar var
her yer zifiri
ve bizim susuzluðumuz güneþte gizli
esmer düþler ertesi
kaldýðým evin ortasýnda
çocuk sesleniþi
vurur durur zaman ötesine
sus pus saat çarptýkça kaderimize
bulutlarýn arkasýnda sýr olur
kaybettik deriz
ve çýðlýðýmýz zemin ardý hýçkýrýk olur
öylece seyrederiz
gelmedi beklenilen derken
ne varsa yeniden
eskiyi arattý ezberinden
gün geçtikçe yaralandýk
serçe bile durmadý burada
tam da yaný baþýmýzda
ezik kaldýk
parçalandýk
gönül kaçaný kovalarken
geride býraktýklarý
hüzne sarýlýp uyudu
gece gündüz yoksundu
hep onsuzdu
yani anlayacaðýnýz üzere sizsizdi
düþündüklerimiz
bizi düþünenler kadar gerçek olsaydý
yalan aþk üzerine
renkli balonlarla hayatý çizmezdik
sevdiklerimiz
bize annemiz kadar deðer verseydi
her birimizin muhteþem yaþamlarý olurdu
ve mutluluðu özlemezdik
yaný baþýmýzda olurdu
eskiden olsaydý
bütün bunlarý tüm inancýmla gerçekleþtirmek isterdim
fakat
þimdi mevsim kýþ
ve önümüzde beyaz olan tek kar var
son umut
son çare...
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.