BEN GİDİYORUM SEN HOŞÇA KAL

BEN GÝDÝYORUM SEN HOÞÇA KAL

Son kez geldim iþte
Ve dünya gözüyle gözüne deðip
Son kez gideceðim…

Bitimsiz bir ayrýlýkla geldim sana
Tükettiðimiz aþka münhasýr.
Bu yükün kahrý aðýr
Ve ben kaldýramýyorum…
Yorgunum çok, epey de halsiz
Dizlerimin dermaný takat dilenmiyor artýk anýlardan
Ne zaman dokunacak olsam bir hatýraya
Elimde deðil d/üþüyorum
Avutkan cümleler süzülmüyor dudaklarýmdan
Ölüme yakýn, yaþamaya uzak tiryakiliðim
Her gece intihar þafaklarýna ant içiyor da
Harama bulaþmaktan korkup
Ölmek bile gelmiyor içimden.
Yani anlayacaðýn
Bir zamanlar o mayhoþ düþlerde salýncak kurup
Umut umut sallanan deli gençliðim yok
Aðýr ve aksak bir ömrün tek nefeslik canýndayým
Mecalsiz bir döngünün son ayrýlýk duraðýndayým…

Söyleyemediðim ve söyleyemeyeceðim tümcelerin sakin telaþý
Yüreðimin endazesini tarumar edercesine týrmalarken beynimi
Ben sana içimin en içli elvedasýyla geldim.
Bak! Omuzlarýmda kanatlarýna þiirler astýðým martýlar yok
Salkým söðüt saçaklandýðýmýz o masal
Vaveyla kopan bir yangýnda kül oldu çoktan.
Ve hiç ölmeyeceðini sandýðýmýz Zümrüdü Anka
Küllerinden doðamayacak kadar ayrýlýk büyüttü.
Ki biz; artýk masallara inanmayacak kadar çok büyüdük.

Gözlerimi ýslatamadýðým kurak bakýþlarýmýn tenhalýðý,
Koynumda gerçeðin erken gelen geç kalýþýndaki aðýr vebal
Ve dilime dolanan eski bir þarkýnýn mahþer nakaratý…
Nevbaharý solmuþ mevsimler dolusu hýçkýramadýðým hýçkýrýkla
Gitmek için geldim sana…
Gözlerimin gözlerini son kez göresi gelmiþliðiyle
Dudaðýmda son bir elvedayla geldim

Hava bulut bulut gökyüzü
Sanýrým, yüzüme duracak yaðmur
Ve ben gidiyorum…
Yoksa saçma sapan cümlelere kýyam edecek yine sözlerim
Bütün selametler senin olsun
Kendine iyi bakmalarca hayat biriktir avuçlarýnda
Ben ayrýlýðýn alnýna koyduðum koca bir EYVALLAHLA
Yaprak yaprak çiçeklenen yaralarýma
Yaðmur tuzu geceyi basýp gidiyorum…
Artýk hoþça kalabilirsin…


ARÝF ONUR SOLAK
YORUM: MEHMET SARAÇOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: