bu şehrin her köşesinde bir sen var

giderken niye anýlarýný götürmedin?
bu þehrin her köþesinde bir ’sen’ var..

bu kalabalýk þehirde yalnýzlýðýmý koluma takýp yürüyorum.
gölgem bile beni takip etmiyor artýk.
karanlýkta olanýn gölgesi olmazmýþ.
önümü bile göremediðim þu karanlýk dünyamý,
geliþinle aydýnlatýr mýsýn?

bu þehrin her köþesinde yalnýzlýðýmý hatýrlatan bir sen var.
artýk güneþ ýsýtmýyor ellerimi,
hep ceplerimde oluyor ellerim.
tutmuyorsun ya hani,
ceplerim oluyor sýðýnaðým.
sen hiç dokunmuyorsun..

bu þehrin her köþesinde unutmaya çalýþtýkça hatýrladýðým bir sen var.
ayný göðün altýnda bu kadar uzak olmak sana,
sol yanýmý acýtýyor.
varlýðýnýn yokluðu her geçen gün büyüyor içimde.
beraber yürüdüðümüz sokaklar, beklediðimiz kaldýrýmlar seni bana hatýrlatýyor.
bu þehir yokluðunda küsüyor bana!
güneþ bile eskisi gibi ýsýtmýyor yeryüzünü,
bu kez ceket uzatmýyorsun omzuma;
üþüyorum..

bu þehir yokluðunda yabancýlaþýyor bana!
bilmediðim bir otobüse binip,
hiç gitmediðim bir þehirde yaþamak istiyorum.

senin nerede ve kiminle olduðunu bilmemek;
ama iyi olup olmadýðýndan haberdar olmak istiyorum.

ellerim hala üþüyor..
ellerinde, ellerime hala var mý müsade?



bu þehrin her köþesinde eksik anýlarýmýzý hatýrlatan bir sen var!
þimdi bana bu hazin bitiþten býraktýðýn eksik anýlarýmla avunmak kalýyor..
hatýrlýyor musun?
bir balon almýþtýn.
özgürlüðüne kavuþmasý için elimden býrakmýþtým
ve yavaþ yavaþ yukarý yükseliyordu.
birlikte göðe bakarken bana dönüp
’ne kadar yükselirse yükselsin bir gün düþecek.
yalnýz düþmek zor, var mýsýn kolayýna?’
deyip, tüm balonlarý gökyüzüne teslim etmiþtin.
þimdi bende düþüyorum sevgilim,
yalnýz düþmek zor..
var mýsýn kolayýna?
Sosyal Medyada Paylaşın: