Belkide kalýtsal þizofrenim, her yerde görüyorum seni. her seferinde farklý ses, farklý görüntü. ’iyi oyuncu olduðunu bilirdimde bu kadarýna pes’diyorum
belkide kalýtsal atardamarým týkalý, aþk ambulansý kornaya basýyor ve yol veriyor atardamar, aþk yaralýsýný kurtarmak için ve yolu týkanýyor!
belkide kalýtsal saðýrým, ’gidiyorum’ dediðini duymak yerine ’dön’ diyorum, gururumu ayaklar altýna seriyorum halý gibi ve basýyorlar acýmayýp!
belkide kalýtsal körüm, o’nu sevdiðini görmek yerine çaðýrsan yine geleceðim,iki elim kanda olsa ve iki elim yakana dolanacak, sarýlýrken; fakat kalýtsal kör gözlerim sadece aþký görüyor!
Sosyal Medyada Paylaşın:
nidacosgun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.