Madem gitmeyi çok istiyorsun öyleyse huyuma suyuma git

’’Gidiyorum’’dedi umarsýz.
Gitmek yeni hobisiydi onun.
Allah’ýn yürümek için verdiði organý
kendini sevdirdikten sonra
toz olup gitmek için kullanýyordu
mümkünse sadece gitmeyin bayým,
toz olup gidin.
Belki gözüme gözükmezseniz
yeryüzünden düþtüðünüz gibi düþersiniz kalbimden,
buda bir umut.
Giderken seslendim arkasýndan
’’madem gitmeyi çok istiyorsun öyleyse huyuma suyuma git’’
ama sevgi saðýrý olmuþtu;duymazdý kulaðý,duymak istemezdi.
Gururumla oynamýþtý evcilik oynarcasýna.
Bense koltuðunda oturup,
keyifle çocuðunun oyununu izleyen anne gibi
izlemiþtim yok oluþumu.
Bunca þeye ’gýk’demeyen dilim
’gitme’ diyecek kadar çaresizdi.
Aþk oyuncaðý olmuþtu gururum,
çocuk oyuncaðýndan farký yoktu
ve hala ’dön’ demeye dilim varýyor.
Böylesine yüzsüz oldum.
Sanýrým gidiþ hediyesi diye vermiþtim yüzümü
ve fazla mal göz çýkarmaz diyerek bürünmüþtün iki yüze.
-ki hala söylüyorum bayým,
yüzsüzlüðümü takýnarak
’’madem oynamayý çok istiyorsun öyleyse beni gördüðünde yüreðin oynasýn’

Sosyal Medyada Paylaşın: