ve sen yine gelmiyorsun

yalnýzlýðýn merkezinde bitmek bilmeyen bir gece daha geliþinin nöbetini tutuyorum.
perdenin arkasýnda beklediðim özlemimsin, geliþi olmayan.
dýþarýya çýkmak gelmiyor içimden,
yalnýzlýðýmý yüzüme vurur henüz bitmeyen iliþkiler.
yada arkadaþlarýmý görürüm, seni sorarlar.
kaybettiðim cümlelere darbe olur ’gitti’ demek.
kanar tüm kelimeler..
gidiþi olmayan geliþin pansuman olur aðýr yaralý tüm kelimelere.
ve biliyorum; gelmezsin..
dýþarýya çýkmak gelmiyor içimden,
çünkü biliyorum
ele ele dolaþan çiftler yalnýzlýðýmý hatýrlatacak,
öznesini yitirdiðim cümlelere tokat atarcasýna.
yarým kalan cümleler barýndýrýyorum iki dudaðýmýn arasýnda,
söylemek istedikçe suskunlaþýyor kelimeler.
dilime hapsettiðim cümlelerim yalnýzlaþýyor.
aðýr geliyor söyleyememek, kaldýramýyorum.
dudaklarýmda biriktirdiðim üç harf barýnýyor özlemin merkezinde.
ve her ne kadar sessiz kelimelerimi duymasanda,
dudaklarým kusuyor, kaldýramadýðý kelimeyi.
’gel...’
ve sen gelmiyorsun,
yalnýzlaþýyor cümleler,
anlamýný yitiriyor.
gelmiyorsun..
yinede bekliyorum..
güneþ doðuyor, sadece yer yüzünü ýsýtan.
ellerin olmadýkça, mevsimleri dinlemiyor ellerim,
üþüyor..
ve zaman gelmeyeceðini haberdar ediyor.
günler, aylar, mevsimler geçiyor; gelmiyorsun..
geliþi olmayan gidiþin oluyor yalnýzlýðýmýn sebebi.
ve sen yine gelmiyorsun..
Sosyal Medyada Paylaşın: