Bu akþam bir baþkayým öncekilerden farklý
Kendi kýyýsýzlýðýma isyan ederek
Bildiðim fýrtýnadan içmeye sýðýnýyorum
Mümkünsüzlüðün teselli sözlerini býrak
Ey benim acýmasýz, imkânsýzým
Ruhum tarumar
Kül rengi dehlizlerde boðulur çýðlýklarým
Yorma beni ne olur sende hancý
Kendimi kendim duymalarýmdan yoruldum
Doldur kadehi mevsimler birbiri ardýna
Sevdim mi bir kez
Yüreðimle yaþayan zümresinden
Hatýrladýðýn o eski ben deðilim
Öfkeliyim,
Öyle ya seninde benden ne farkýn var
Aðladýðýmda sýð sularda boðuldun
Gözlerin ufuktaki haberciyi gördü
Kendi yýkýntýlarýnla ördün hasret zincirini
Büyüttün bir yanýný yarým kalmýþlýða
Sussan saklansan da bir köþede
Ezilirsin uzaklara kilitlenen yalnýzlýðýnla
Sessizliðin nefesini zorlama boþ yere
Sen zorlasan da geçmiþin izlerine
Býrak gözlerini kopacak göç oradan baþlar
Ey Hancý
Kalbimde kanayan kapanmayan yaradan
Yokluða mahkûm ellerim buz kesmiþ
Yenilmek;dümeni unutarak
Teslim olmaktýr dalgalarda kaybolmuþluðun namlusunda
Üþüyorum sus ses etme!
Ümmühan YILDIZ.