seni düþündüðümde bir yol uzanýyor önümde
kýyýda yemyeþil aðaçlar
bir çocuk yolun kýyýsýnda bisikletiyle
durmadan pedallara asýlýyor
gözleri ilerde
bakýþlarýný arkada unutmuþ
telefona uzanýyor eli
duyduðu ses hep yabancý
içerde kilitli kalmýþ girdiði her odada
camlar buðulu
gök gürledi gürleyecek
ses iletilmiyor sesine
aklý dýþarda yaðacak yaðmurda
bir hayli uzak kendinden
düþlerini týrmalýyor
gecenin yýldýzsýz yüzünü
bitti mi yoksa her þey
son mu yazýyor inen perdede
eski gözleri kanýyor
nasýl çýkýlýr bu girdaptan
mümkün mü düþ/ünce gücüyle
atlamak salýncaklý dallara
bulutlarda türkü çaðýrmak
türkü yakmak kavaða
çocukluðuna dönmek
bostan almak samanlýktan
aðzý ballanarak yemek sonra
sevgilinin gülen gözlerinde
seni düþündüðümde
bir çocuk mindere kuruluyor
elleriyle düzeltiyor
düþ kýrýklýklarýný
yeniden baþlasam diyor
böyle aðlamazdý sevdam..
8. 12. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.