Ne olur "günaydýn" de bana... Sabahlarý çalar saat öperek uyandýrmýyor çünkü. Zilini bile duyurmuyor kulaklarýma; Kibarca...
Sensiz sabahlar, Ýþkence! Aslýnda tabuttur yataðým, Geceleri buz tuttuðu sürece... Ve kalkmak o tabuttan, Dirilmek iþte sabahlarý, Bütün acýlarla beraber Bütün boþluklarla beraber Eksiklerimle eksilmeden dirilmek, Ne acý... Kaldýðým yerden devam ettirmek ayrýlýðý, Deva aramaya bile yorgun olmak, Bulduðunu hayal edemeyecek kadar yorgun olmak, Bir nevi beyin ölümü... Bir nevi bitkisel hayat, Ama susuz, Ama kuru...
Bedenim, Sensizliðin bedelini çoktan ödedi! Dokunmadýðýn yerler, Yerlebir þimdi... Yani her yerim, Yani; Hiç iyi deðilim...
Yattýðým yatak gibiyim iþte, Bir tarafým daima boþ... Bir tarafým sýcakken, Bir tarafým soðuk... Ve en çokta daðýnýk... Bu þiir gibi...
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.