ŞEB-İ FİRKAT

ÞEB-Ý FÝRKAT

Þimdi vakit; kasvetli bir karanlýðýn tam ortasýna sýkýþmýþ bir zaman aralýðý.
Yani isyan nakýþlý bir gecede sevdayý ayrýlýða
—incindiðin yerlerinden çoðaltarak büyüttüðün paragraflar dolusu sözlerle,
Ýki kiþilik tekilliðimizi ayýrýp çoðulluðundan býrakýp kimsesiz hiçliðine—
Terk ettiðin yaþanmýþlýðýn ardý

Hüzün ve yalnýzlýk arasý iç çekiþlerin kalbimi kanattýðý bir seyirde
Hatýralarýn bol demli efkârýný vuruyorum.
Üþüyen bir can taþýmakta bedenim, sarhoþ mýsralarýn besleyerek büyüttüðü
Ve yalpalayarak yüreðime çarptýðý yaralý dizelerin hüzünbaz anlamlarýnda.

Fýrçalarýnýn usta darbeleriyle çizer ressamlar;
Benim fotojenik hüznümün, sözlerinin vurup ta kýrdýðý yerden
Suretime beliren duruþunu, en hazan renkli tuvallere
Ve asarlar ibretlik namýna, yeni filizlenen sevdalarýn baþucuna
Bir daha âþýklar bizar düþmesin diye…

Gördüm!
Bir geceydi, sehere yakýn.
Bulutsuz ve karanlýktý gökyüzü
Kayarken vurdular bir yýldýzý
Ama kimse görmedi benden baþka
Vurulan yýldýza adadýðým dileðimin çýrpýnarak can veriþini
Ve duymadý kimse adýný haykýrdýðý çýðlýðýný sonsuz boþluða.
Oysa ceylan ürkekliðinde, berrak bir yaþamaktý istediðim.
Saçlarýna vuran þavkýyla izlemekti parlayan dolunayý…
Katilleþirken bu ahir zaman
Umudum; ayrýlýðýn zehrine düþtü.

Gökyüzünün aynasý durgun sulara yansýyor güzelliðinin izdüþümü.
Bir göðe bakýyorum, bir suya
Sonra ne seni görüyorum ne de beni buluyorum bende.
Sana baktýkça sevda sevda, kendimden kayboluyorum yiten aklýmla.
Ey sevdasýný kalbimde kutsadýðým!
Ve boynumu ayrýlýðýn cellâdýyla vuran kýz!
Bilinmeyen bir zamana kaybolmakta
Damla damla erimekteyim yokluðunda.
Ararken seni her köþe baþýnda, parça parça kendimi unutmaktayým.
Gel de kurtar beni bu girdabýn çaresizliðinden
Ya da gözleri gülen yâr!
Gel de çek al kendini benden
Gideceksen eðer
Kendini benden al da öyle git…

Aþk ve ayrýlýk…
Yalnýzlýk ve ateþ…
Her günüm þeb-i firkat…
Gidiþinin ardý býraktýðýn enkaz altýnda
Dört duvar arasý boþlukta Azrail’le randevudayým.
Gülüþünün dimaðýma düþtüðü her saniyede
Sözlerimin karýþtýðý acýlý þarkýlar eþliðinde
Her gece ölmekle meþgulüm
Ve sevdiðim
Her sabah yeni bir ölüme hazýrlýyorum kendimi
Yâr yarasý býraktýðýn acýlarý yüreðimde süzerek.
Ama heyhat ki sevdiðim!
Eksik kaldýðým gibi yaþama
Sensiz bir türlü ölmüyorum
Ölemiyorum…
Gel ey yâr!
Gel de gözlerinde vereyim son nefesimi
Gel ey yâr; varlýðýnda kapatayým gözlerimi sonsuzluða…


ARÝF ONUR SOLAK


Sosyal Medyada Paylaşın: